E.K. 2001  B-rijders

Na de voor inschrijving zag het deelnemersveld er erg gevarieerd uit:

Duitsland : 24 rijders, Holland : 20, Frankrijk : 15, Zwitserland : 10, België : 8, Groot-Brittannië : 6, Ierland : 4, Italië : 4, Noorwegen : 4, Zweden : 4, Portugal : 3, Luxemburg : 3, Oostenrijk : 2.

Temperatuur: Heel de week zo rond de 25 graden.

·         Dag 1(Maandag) : Trainen voor de eerste keer met een GT body op de auto. Vooral de breedte van de auto was niet echt goed gekozen. We hebben de auto achter verbreed van 256 mm naar 265 mm. Dit door andere boven schommelarmen achter te pakken en ook bredere onderarmen te hanteren. Ook heb je dan andere steekassen nodig. Ook zijn we van 35 shore rondom naar 40 shore voor en 38 shore achter. Kortom zo hard mogelijk altijd proberen te rijden.

 

Er waren al best veel mensen uit heel Europa naar Rucphen gekomen. De helft van het kampeerterrein was al bezet. Er zouden mensen komen uit 16 verschillende landen. Alleen de 2 Russen (V.Leikov) kregen hun visum niet rond. Vooral de mensen uit Duitsland waren al bijna compleet aanwezig.

 

·         Dag 2 (Dinsdag) : De GT body heeft de neiging om wat verder door te gaan dan de Groep C kap. Dus had ik zeker met mijn nieuwe schommelarmen aan de voorkant te veel stuur de bocht in. Onder acceleratie de bocht uit wilde de achterkant teveel uitbreken. Dus hebben we het oude systeem weer aan de voorkant er op gezet. Je hebt dan wel wat minder caster. (overhellend punt) Hierdoor werd de auto weer wat rustiger.

 

Ook de Fransen en de Italianen waren nu gearriveerd. Dus stond je al erg op elkaar in de paddock.

Nu trainen die Italianen niet erg veel. Het niveau in Italië is gigantisch hoog, dus hoeven ze ook niet erg veel te trainen op de relatief gemakkelijke baan van de Baanbrekers. Zij waren veel meer bezig met allerlei nevenactiviteiten, zoals bodywerk, motoren en vooral de banden.

 

·         Dag 3 (Woensdag) : We moesten nu al in groepen trainen, dwz. dat je iedere keer je naam op een bord met nr. 1 t/m 10 moest schrijven voordat je 10 minuten mocht trainen. Na die 10 minuten waren 10 anderen aan de beurt. Het nadeel hiervan was dat je in een deelnemersveld van 120 rijders zeker 1 uur moest wachten. De grootste verandering die ik aan de auto heb doorgevoerd was alles zo stijf mogelijk maken. Dit vanwege de erg hoge temperatuur. Dus erg harde demping (45w op zijn hardst), en aan de achterkant carbon schommelarmen. Vooral dit laatste maakte de achterkant erg rustig en vergevingsgezind.

 

·         Dag 4 (Donderdag) : Nu kon je alleen nog maar in heatverband trainen. Dwz. Dat je 3 keer 5 minuten de tijd had op iets te doen. Nu ging het er om spannen. Ik had van Rody Roem een team RB C4 te leen gekregen voor het E.K. welke erg hard liep. De top snelheid lag met de GT body überhaupt een stuk lager als met de groep C. Ook de nieuwe 3 kamer uitlaat hielp hier niet echt mee.

 

·         Dag 5 (Vrijdag) : Eerst werd onze teammanager aan ons voorgesteld. Dit was voor iedere een oude bekende in de persoon van Rob Kuyper. Ook schrijver voor dit blad. Na de officiële opening kregen we van Rob zeer duidelijke instructies, waar de heren scheidsrechters vooral op gingen letten. Erg belangrijk dus! Ook met al onze problemen konden we bij onze team chef terecht. Eerst werd er een geklokte heat gereden die niet meetelde. Tegen de avond werd er een heat verreden, die wel meetelde. Ik reed 19 ronden in een snelle tijd. Al snel werd me duidelijk dat je in dit veld toch echt 20 ronden in een snelle tijd moest rijden. Clubgenoot John Ermen had trouwens de pole position in handen met die zeer snelle twintiger.

 

·         Dag 6 (Zaterdag) : Op deze dag zouden 3 heatseries verreden worden, gevolgd door de lagere finales. Aftellend van positie 120 naar 76. De eerste heat zette ik voor mijn doen een  nette tijd op de klokken, van 20 ronden in 5 min. 12. Ik moet het zelf dus helemaal niet van kwalificeren hebben, maar vooral van lange finales. Wat dat betreft heb ik een overeenkomst met Jos Verstappen. De tijden die we in de kwalificatie rijden , rijden we ook in finales. En dat terwijl de meeste sneller in de kwalificatie rijden en wat behoudender in finales. Maar we hebben het slechts over een paar tiende van een seconde. De motor leek nu wat vermogen t.o.v. de andere in mijn heat kwijt te raken, ook de zuiger etc. zat helemaal onder het roet.  De rest van de dag was het feitelijk gezien net iets te warm om je tijd echt te verbeteren. Alleen de Duisters Uwe Baldes en Patrich Wallisch waren aanzienlijk sneller dan een dag eerder. Wat resulteerde in een pole position van Patrick Wallisch ten koste van John Ermen. Deze 16 jarige Duitser reed maar liefst 21 ronden. Ik zelf bleef steken op plaats 61. De marge tussen nr. 10 en nr. 65 was slechts 9 sec. Ik heb nog nooit een veld zo kort op elkaar zien zitten. Ik zag dus best veel mogelijkheden voor de 16^e finale, omdat ik die tijden een half uur kan volhouden en het gros een tandje terugschakelt.

 

·         Dag 7 (Zondag) : Zo rond de klok van 12.00 uur moest ik samen met Edwin Busschers (ook Neo RB) uitkomen in die 16^e finale. Na een zeer goede start (van positie 7 naar nr.2) moest ik na een kleine touche op het rechte stuk toch wat terrein laten liggen. Maar na 1 ronde reed ik weer keurig op de derde plaats. Na ongeveer 3 minuten lag ik zelfs 2^e met bijna een ronde voorsprong op nr. 3. En dan moet je weten dan de nummers 1, 2 en 3 doorgaan. Maar ja, we moesten dus nog ruim een kwartier. Dan slaat het noodlot toe. De koppeling gaat stuk, een kapot flenslager was de boosdoener. Na een week zo hard gewerkt te hebben, kan ik jullie niet uitleggen hoe zuur dit was.

Het was heel moeilijk om deze teleurstelling op zij te zetten en mijn teamgenoten te helpen en er voor hun te zijn. In de 8^e finale stond ook een Nederlander, namelijk Tim Kolditz (HPI Proceed/ E.Picco). Samen met z´n vader hebben we hem helemaal tot in de halve finale geloodst. En qua tijd was hij een paar seconden te traag voor de finale. Toch een zeer knappe race van deze jonge jongen.

Toen waren er nog maar 3 Nederlanders in de strijd. John Ermen had zich met zijn 2^e kwalificatietijd direct voor de finale geplaatst. Marko Sakko en Danny Leewis moesten vanuit de andere  halve finale komen.

Danny had vooral in het begin wat pech, Marko reed zich zeer vlak als 10^e de finale in.

Kortom 2 Nederlanders in de finale, aangevuld met wat Duitsers, Italianen en Fransen. (9 Serpent auto´s en 1 Kyosho)

John Ermen had een wereld start door gelijk de kop te nemen. Na in de eerste 5 minuten wat stuivertje met Wallissch  gewisseld te hebben nam John nu dan toch echt afstand.

Na ook nog de nodige pech en foutjes van Wallissch reed John op zijn eigen thuisbaan fier aan de leiding.

Na ongeveer 20 minuten maakt John in de Omega bocht echter een klein foutje door te ver naar buiten te gaan. Hierdoor sloeg de auto op zijn dak en viel de motor stil. Erg onfortuinlijk.

Gelukkig kregen de monteurs de auto weer snel op gang (Vader en zijn oudere broer Jack Ermen).

Maar 2 ronden achterstand had hij wel opgelopen. Liggend op positie 4 begint John aan zijn inhaalrace.

In dit sterke veld rijdt hij zich naar positie 2, in zijn kielzog neemt hij Marko Sakko mee.

Dus lag Jean Claude Berron eerste gevolgd op 1 ronde door John en Marko Sakko op 2 ronden.

Deze Berron was dus de enige niet serpent auto in de finale en had tot dusver nog geen fout gemaakt.

Hij reed wel wat langzamer dan John en Wallissch, maar door zijn foutloos rijden toch eenzaam op kop.

 

Na 45 minuten rijden was het zo ver: De 33 jarige Berron met zijn Kyosho Fantom 2001 was Europees Kampioen 2001 GT B-rijders.

Zeer sterke prestaties in een door Serpent gedomineerd veld.

Toch ging bij het chauvinistische publiek vooral alle lof uit naar de 19 jarige John Ermen uit St. Willebrord, die op zijn thuisbaan slechts 1 foutje maakte in de 45 minuten durende finale.

Berron maakte er geen eentje, en dat is het verschil tussen winst en verlies.

 

Statistiek der auto´s:

Serpent : 61

Mugen : 9

Slide : 15

Picco : 8

Kyosho : 7

Neo : 5

HPI : 2

 

Statistiek der motoren:

 RB : 22,

 Mega : 40

 Nova : 15

 Rex : 14

 Top : 2

 Picco : 13

 JP : 1.

 

Verder wil ik MAC de Baanbrekers bedanken voor een subliem georganiseerd festijn. Nooit eerder was er een evenement met zoveel nevenfaciliteiten, zoals de hoogwerker voor mooie foto´s en films, douchegebouw en de teammanagers room.

Ook de wedstrijdorganisatie wil ik een pluim geven voor het strak laten verlopen van de wedstrijd.

Ik geloof dat deze ploeg geen minuut heeft afgeweken van het opgemaakte schema.

 

Met sportieve groet,

Fabien Mannien