Iedereen bouwt zo'n auto naar eigen inzicht en thema.
Ik zit tussen klassiek en tuning in met mijn Trabi.
Ik heb hiernaast wat foto's verzameld van wat andere "verbouwde" Trabi's.
Smaak is erg relatief.
Mensen individualiseren zich gemakkelijk met hun auto.
Hun auto is een visitekaartje van hoe ze zelf zijn of zich graag zouden willen voelen.
Dit zie je terug in deze Trabi's.
Elk jaar is er een groot internationaal Trabant Treffen in Zwickau Duitsland.
De plaats waar de Trabi's van 1957 tot 1989 gemaakt zijn.
Er zijn in totaal meer dan 3 miljoen Trabantjes daar van de band gerold.
En in die ruim 30 jaar is er eigenlijk technisch gezien niet zo veel veranderd in dit autootje.
Tegenwoordig houden de mensen hun Trabi up to date met allerlei tuningsdelen of imitatie wisselstukken uit de voormalige oostbloklanden.
Die stukken passen niet altijd even goed, dus moet je goed weten wat je aan het doen bent.
Voor mij is het na de modelbouw sport een leuke uitlaatklep.
De modelsport is vooral mentaal erg zwaar omdat je zo goed bent als je laatste actie.
Of dat die actie nu rij technisch is of of men je laatst geleverde artikelen beoordeelt doet er niet toe.
Ook al win je een aantal wedstrijden achter elkaar, men zal altijd die ene wedstrijd oprakelen toen er niets lukte en je al snel uitviel.
Met leveren hetzelfde, ook al heb je tig goede leveringen van de producent verdeeld over je klanten, men zal altijd het verhaal herinneren van die ene band die los liet van de velg.
Zo is die mentaliteit in die wereld nu eenmaal zo gegroeid.
Voor een winkelier, handelaar, begeleider, mentor en rijder wat ik allemaal probeer te zijn voor mijn klanten is dit niet altijd even gemakkelijk.
Je hebt eigenlijk nooit echt vrij, en je zit altijd wel met je gedachten bij problemen van een ander die je overneemt en probeert op te lossen.
In de Trabi sport is deze beleving heel anders.
Daar kunnen we met zijn allen in de modelsport een voorbeeld aan nemen.
Daar heerst een ONS gevoel.
Een gevoel van lotgenoten, verwantheid.
Een gevoel dat je samen de hobby moet maken tot wat het is.
Of je nu met de laatste 4 takt aankomt, een Wartburg, Barkas of een Trabant, dat maakt allemaal niet uit.
Je bent deel van een auto familie!
Hier staan de mensen nog onconditioneel voor elkaar klaar en lijkt het erop dat je jezelf even terugwaant in de jaren vijftig van de vorige eeuw.
Hier wordt het ook gewaardeerd dat je je inzet om andere mensen te helpen of een gezellige dag te bezorgen.
Misschien moeten we daar als RC rijders allemaal maar eens even bij stil gaan staan en ons afvragen of we eigenlijk wel zo gezellig en gezond met onze sport, cq. hobby bezig zijn.
Misschien kunnen de rijders wel onconditioneel met elkaar door 1 deur in de toekomst, ongeacht waar ze hun model gekocht hebben en welk merk dit is en welke motor je erin geplaatst hebt.
Het zijn allemaal gedachte spinsels die al jaren door mijn hoofd gaan.
Met de Mini MHD races van ons proberen we dit voor elkaar te krijgen.
Om mensen eerst buiten het circuit om, "op te leiden" voor het grotere werk.
En in de praktijk zie je dan inderdaad een verbroedering ontstaan.
Men spreekt ook van "ons clubje Mini MHD" , waar overigens nieuwe leden gewoon ontvangen en opgenomen worden.
Het kan dus wel.
Mensen, denk dus na over hoe je de sport beleeft en hoe je jezelf naar buiten ventileert.
Zoals het meestal op de circuits gaat, zo hoeft het dus niet te gaan.
En we werken allemaal mee aan een betere sfeer als we dit ons zelf realiseren.
Het is leven en laten leven!
                                  |
| Archive Pictures by Fabien Mannien |