www.trabant.be

Schaopekopperit 2009

Zondag 28 Juni 2009 hebben we de Schaopekoprit gereden op en rond Dordrecht.
Deze klassieke tocht werd georganiseerd door TSTD.
Trabant Service Team Dordrecht is een initiatief van Etienne Busink.
Hij organiseert deze tocht met een aantal vrijwillgers.
In totaal waren er 11 deelnemers wat als tegenvallend beschouwd kan worden.
Normaal zit je bij dit soort tochten boven de 50 deelnemers.
Waarschijnlijk speelde het warme weer een rol en wellicht ook de 2 andere tochten die in Belgie georganiseerd werden.

Ik reed met Erwin Klippel, die jullie wellicht kennen via de Mini MHD cup of tegenwoordig op TV zien en horen bij Rally Report daar hij sinds dit jaar deel uit maakt van de Nissan 350 Z cup.
Nu is zo'n tocht over het algemeen colonne rijden, maar een stoplicht of kruising kan al snel roet in het eten strooien.
Vandaar dat Erwin af en toen moest bijspringen met de vrijgegeven informatie over de tocht.
De tocht was in totaal zo'n 150 km en begon zo rond 12.00 -17.00 uur.
Nu voelt 150 km in een Trabi aan als 800 in een gewone auto.
Dus Zondag avond was ik best afgepeigerd.

Ik zal wat technische uitleg geven over mijn Trabant uit 1968.
Een Trabant is een Oost-Duits autootje wat vanaf zo ongeveer 1960-1990 gemaakt is.
In deze 40 jaar is er zo goed als niets veranderd op technisch vlak aan deze auto.
Er zat ook nog eens een levertijd op van 18 jaar.
Als je een zoon kreeg kon je hem gelijk inschrijven voor zo'n auto.
Als ie dan 18 werd had ie tenminste een auto.
Zoals in communisctische landen geldt bepaald de staat waar er schaarste naar is en wat er geproduceerd diende te worden.
Zo had je dus niet altijd zeggenschap in wat voor kleur Trabant je afgeleverd kreeg.
Dat lag er maar net aan wat de fabriek IFA had staan.
En zo kom je aan blauwe Trabants met een wit dak of 2 groene deuren etc.

Trabant betekent overigens "Maatje".
Dit kwam omdat de auto's super degelijk waren en dus ook lang mee gingen.
Men reed in de DDR dikwijls 25 jaar of meer met zo'n Trabant.
Echte garages waren er niet.
Dus was men op elkaar aangewezen.
Toen had elke schuur in de DDR wel gereedschap, 2 takt olie, bougiesleutels etc.
Trabants hebben ook speciaal gereedschap zoals een speciale krik waar de auto 100 graden in geroteerd kan worden.
Zo kon men de bodem behandelen voor de extreem koude winters in de DDR.
Een ander voorbeeld is de naaftrekker, die speciaal ontworpen is om op een zeer simpele wijze de trommels van de naaf te trekken.
Zo hield men elkaars Trabi's rijdende.

Een Trabant is een auto die qua chassis opbouw van staal is gemaakt.
Dit is het gedeelte dat roest onderhevig is en behandeld werd in de speciaal ontworpen krik kooi.
De rest zoals karroserie delen zijn van geperst karton gemaakt.
Dit noem men duraplast.
Het is eigenlijk een grote stapel wol met epoxy hars en karton wat men onder erg hoge druk in elkaar perst.
Je krijgt dan een zeer stevige body die niet kan roesten en alle temperaturen aankan.
Ze zijn hier in het westen niet mee doorgegaan omdat deze karroserie delen net niet helemaal strak te maken zijn tov Westerse karroserien.
En wij vinden blijkbaar strakke bodies erg belangrijk.
Uit diverse crashtests uitgevoerd door de TUV in West-Duitsland kwam de Trabant overigens erg goed uit.
In vergelijking met een Ford Escort of een Opel Ascona deukt ie bij een snelheid van 80 km/u maar 40 cm in waar de Ford en Opel tot het stuur helemaal vernield zijn.
Dit is deels de stevigheid van het duraplast maar ook het ledig gewicht van een Trabi.
Een Trabi weegt zo'n 480 kg.
En een normale Westerse auto dik het dubbele.
Massa maal impact.

Een Trabant maakt gebruik van een 2 cilinder 2 takt krachtbron die gekoeld wordt door geforceerde luchtkoeling.
In totaal is ie 600 cc waar dan weer 26 PK uit gegenereerd wordt.
De topsnelheid ligt op 110 km/u.

Het leuke aan de DDR was dat echt iedereen zo'n Trabi reed.
Van directeur tot fabrieksarbeider, tot schoonmaakster.
Er was ook geen verschil in luxe of andere opleukzaken voor een Trabant.
Iedereen gelijk , wat de basis was van het communisme.
De uitvoering is een ander verhaal.

Omdat het een 2 takt machine is lijkt het sleutelen overeenkomsten te hebben met brommers.
Het is een super eenvoudig gehouden model.
Je hebt om een indicatie te geven bijvoorbeeld geen brandstofpomp.
Men heeft de tank gewoon hoger opgehangen dan de carburateur zodat deze altijd brandstof geeft.
Er zit wel een benzine kraantje tussen met zelfs een reserve, netals een brommer.

Tegenwoordig is een Trabant een heel persoonlijk icoon geworden.
In hoofdzaak staat het voor DDR en communisme maar het heeft ook een complete kultstatus verkregen.
Zo zijn er mensen die de Trabi's gebruiken als reclame object.
Zo staat er zo'n ding dan op dak of ze hangen hem aan de gevel.
Je hebt mensen die zo'n auto helemaal verbouwen en tunen.
Afwijken voor het afwijken.
En je hebt mensen die laten de Trabi origineel maar gaan wel allerlei spullen in Duitsland na laten maken.
Zodat de Trabi, geen Trabi meer is.
Ik zelf hang er tussen in.
Het tunen vind ik niets, het na laten maken ook niet.
Ik hou mijn Trabi zoveel mogelijk origineel met ook origenele onderdelen.
Wij hebben wel de Trabi zeer opvallend geel oranje gemaakt.
Maar goed datis dus persoonlijk en smaak is relatief natuurlijk.
Wanneer het Nederlands elftal voetbalt doet ie het altijd erg goed.

Terug naar de tocht:

We hebben een heel stuk door Dordrecht gereden.
Tot we bij de pont over de Merwede kwamen.
11 Trabants op de pont en gaan met die banaan.
Erg leuk om te doen.
Ik denk dat we toen zo'n 80 km gemaakt hebben rond Veen, Woudrichem, Sleeuwijk etc.
Om weer over talloze dijken terug te keren richting de pont.
Na wat gegeten te hebben in Restaurant de Brabantse Biesbosch waren we rond 17.30 weer terug bij het Wantijpaveljoen in Dordrecht.
Al met al een zeer leuke en mooie tocht en het blijft een impossant gezicht, zo'n colonne met Trabi's.
Via deze weg wil ik Etienne en aanhang bedanken voor een zeer geslaagd evenement.
Mijn vader voor het sleutelen. (we hebben samen 4 dagen non stop zo'n beetje aan de auto gewerkt.)
Mijn vriendin Paulien voor het runnen van de shop.
En Erwin Klippel voor het navigeren.

Tot volgend jaar , tot de volgende schapekoppenrit! 		 




























































Archive Pictures by Fabien Mannien