| |||
| TRABANT | ||||
|
Ik ben met mijn zus en zwager in 2006 naar Duitsland gegaan. Naar Berlijn om precies te zijn. Daar reden nog behoorlijk wat Trabants. Toen ik en Paulien deze autootjes zagen waren we eigenlijk gelijk verkocht. Wat een leuke karretjes zijn het en er zit een behoorlijk stuk geschiedenis aan vast. De geschiedenis heb ik hieronder met bron Wikepedia vermeld. Zelf hebben we dat zelfde jaar nog een 68 Trabant aangeschaft. (de gele op foto) Deze stond al op Nederlands kenteken (ingevoerd in 1973), en had in verhouding niet erg veel werk. Inmiddels hebben we deze Trabi dus al 4 jaar in ons bezit en zit er al best wat uurtjes in. Ik heb de versnellingsbak, bladveer, achterdraagarmen, remmen etc al een keer vervangen, en dit jaar komen er ook nieuwe chassis balken onder. In 2007 en 2009 heb ik meegadaan aan de schaopekop rit. Dit is een rally die speciaal in elkaar gezet is voor Trabants. Deze tocht gaat over ruim 100 km in en rond Dordrecht. Er doen altijd een ruim aantal auto's mee. Zoals op de foto's te zien is hebben we ook al 3 donor auto's gesloopt om de onze te helpen. Elk jaar gaat er een delegatie Nederlandse Trabants terug naar Zwickau Oost-Duitsland. Dit is de plaats waar de Trabants 40 jaar geproduceerd zijn. Ik ben er zelf in 2008 geweest om de voormalige fabriek te bezoeken. Trabant was een automerk van de Automobilwerk Zwickau uit het voormalige Oost-Duitsland. De naam is in 1957 gekozen na een prijsvraag nadat de auto eerst slechts onder zijn typenaam verkocht werd. De naam is erg toepasselijk: enerzijds betekent het zoveel als 'maatje', veel mensen beschouwden hun Trabant als deel van hun familie. Anderzijds verwijst de naam naar Erdtrabant, oftewel satelliet. De auto moest tonen dat de DDR meeging in de technologische vooruitgang die in 1957 in de Sovjet-Unie de eerste satelliet leverde. De auto kwam voort uit een prototype van AWZ, de P70. De auto had een tweetaktmotor en voorwielaandrijving van DKW (Ifa F8). De auto had een kunststof carrosserie. Deze wagen werd in kleine aantallen geproduceerd tot de eerste Trabant werd gepresenteerd, de Trabant P50. Na de fusie van de ex-Horch (Sachsenring) en ex-Audi fabrieken, werden bij Sachsenring de chassis gebouwd en in de andere fabriek werd de carrosserie gemaakt en op het chassis gemonteerd. In de jaren zestig was de Trabant een tamelijk moderne auto. Van het begin tot het einde van de productie van de wagen werden er geleidelijk aan allerlei verbeteringen aangebracht zoals een sterkere motor, een grotere tank en een 12 volt elektrisch systeem. Dit waren echter dusdanig kleine verbeteringen dat Trabant de stand der techniek in het Westen niet bij kon houden. Er werden weliswaar nieuwere Trabants ontwikkeld maar de partijleiding vond het niet nodig de nieuwere modellen op de markt te brengen. Zo werd tot 1990 het model P601 gevoerd. Vanaf 1990 werden er nog ongeveer 90.000 Trabants 1.1 gebouwd met de viertaktmotor van de VW Polo, maar deze was niet erg gewild omdat deze veel duurder was dan de tweetakt en men inmiddels liever auto's uit het Westen kocht. Na de eenwording van Duitsland in 1990 bleek de door de staat gesteunde 'IFA'-fabriek (Industrieverband Fahrzeugbau) van de merken Trabant, Wartburg en Barkas (het vroegere Framo) niet langer levensvatbaar. Op 1 april 1991 sloten alle fabrieken definitief hun poorten. Van de vier merken was Trabant, geproduceerd in het Saksische Zwickau (Duitsland), ruimschoots de grootste. Na 33 productiejaren stond de teller op 3.096.099 exemplaren. Wartburg, met een fabriek in Eisenach (Duitsland), haalde deze aantallen bij lange na niet, maar concurreerde ook niet met de Trabant; het merk stond duidelijk op een hoger plan. Trabants stonden in het Westen bekend als kwalitatief zeer slechte auto's. In werkelijkheid was en is de Trabant echter een robuuste wagen met een vrijwel onverslijtbare techniek die door de eigenaar eenvoudig zelf te onderhouden en te repareren was. Na de val van de Muur beleefde het merk enige opleving door een soort camp-status, als onderdeel van een bredere DDR-nostalgie. In 1991 verscheen een Trabant op de hoes van het muziekalbum Achtung Baby van de band U2. In de Duitse hoofdstad Berlijn is het mogelijk stadsritten te maken in een vloot Trabants die door een gids langs toeristische locaties wordt geleid, het zogenaamde Trabi-Safari. De Trabant werd aangedreven door een luchtgekoelde tweecilinder tweetakt-motor van 595 cc inhoud. Het binnendeel van de carrosserie was zelfdragend van metaal, maar de buitenzijde van de spatborden, portieren, dak, motorkap en kofferdeksel waren vervaardigd uit Duroplast, een kunststof gebakken van katoenvezels gedrenkt in phenolhars. Dit alles vanwege een staaltekort door een embargo uit het Westen, en een overschot aan katoenvezels uit Rusland. De hars kon men winnen uit bruinkool. De Trabant was leverbaar als 2-deurs limousine, 2-deurs combi ("Universal"), en als open model ("Kübel" (voor het leger, en later voor jachtopzieners) of "Tramp" (civiel)). Na de Wende bouwde de firma Ostermann nog een ombouwset om een Trabant te veranderen in een cabriolet. De importeur zat in Ravenstein (Nederland). Regelmatig arriveerden goederentreinen met tientallen wagons vol Trabants, die vervolgens werden overgebracht naar het vlakbij gelegen terrein van de importeur. De Trabant was in West-Duitsland en Nederland goedkoper dan in Oost-Duitsland. De export was erg belangrijk om deviezen te verkrijgen. Vanwege strengere emissie-eisen werd de Trabant sinds de jaren 70 niet meer in Nederland ingevoerd. |
|
|||
